Τα βασικά συστατικά της

Μοτσαρέλα, πέστο, προσούτο της Πάρμας και μπαλσάμικο είναι μερικά μό­νο από τα τοπικά προϊόντα που χαρα­κτηρίζουν την ιταλική κουζίνα.

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ: Συνιστά τον κεντρικό ά­ξονα της μεσογειακής διατροφής. Όλα τα βασικά τρόφιμα της είναι παρασκευ­ασμένα με παράγωγα του. Στην Ιταλία το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούν είναι χαμηλής οξύτητας, ενώ έχει διακριτικό φρουτώδες άρωμα και γεύση

ΜΠΑΛΣΑΜΙΚΟ: Είδος ξιδιού με έντονη, γλυκιά γεύση. Παράγεται από το μού­στο της ποικιλίας σταφυλιών Trebbiano. Μερικές μόνο σταγόνες μπαλσάμικο αρκούν για να χαρίσουν ξεχωριστή γεύ­ση σε κάθε ιταλικό πιάτο.

ΕΛΙΕΣ: Οι Ιταλοί μάγειρες χρησιμοποι­ούν μια ευρεία γκάμα από πράσινες και μαύρες ελιές. Για αυτούς δεν έχει σημα­σία το χρώμα της ελιάς, αλλά η γεύση. Προστίθενται σε πίτσες, ζυμαρικά, σα­λάτες ή πιάτα με κρέας.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ: Υπέροχο πιπεράτο μυρω­δικό, είναι ένα από τα ευρύτατα χρησιμοποιημένα υλικά. Χρησιμοποιείται σε πολλά πιάτα, αλλά κυρίως για την πα­ρασκευή της διάσημης σάλτσας Πέστο.

ΤΥΡΙΑ: Παρμεζάνα, μασκαρπόνε, γκοργκόντζολα, μοτσαρέλα, πεκορίνο, ρικό­τα είναι μερικά από τα τυριά που χρησι­μοποιούνται στην ιταλική κουζίνα. Ημίσκληρα, μπλε, ακόμη και πολύ λιπαρά, συνοδεύουν ιδανικά ζυμαρικά, πίτσες και σάλτσες.

ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ: Σε όλη τη χώρα παράγονται σε αφθονία φρέσκα φρούτα και λαχανικά που συνοδεύουν σχεδόν κάθε πιάτο. Τα περισσότερα εί­ναι κοινά με τα ελληνικά, εκτός από το cavalo nero, ένα σκούρο πράσινο λάχα­νο με μακριά φύλλα. ΡΑSSΑΤΑ: Πρόκειται για συμπυκνωμέ­νο χυμό ντομάτας. Χρησιμοποιείται σε σούπες, σάλτσες ζυμαρικών και αλμυ­ρές συνταγές. Μπορεί να είναι σε κομμάτια ή λείος και δίνει γευστική ένταση στα «κόκκινα» πιάτα.

ΛΙΑΣΤΕΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ: Παρασκευάστη­καν για πρώτη φορά στη Νότια Ιταλία Πρόκειται για ντομάτες που έχουν στε­γνώσει στον ήλιο και έχουν «αφυδατω­θεί». Διατηρούνται συνήθως σε ελαιό­λαδο και είναι υπέροχες σε σαλάτες με φρέσκα λευκά τυριά ή σε μακαρονάδες. Σήμερα οι λιαστές ντομάτες είναι ιδιαί­τερα δημοφιλείς, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς και στην Αμερική. ΠΡΟΣΟΥΤΟ ΠΑΡΜΑΣ: Το φημισμένο παστό χοιρινό μπούτι από την Πάρμα της Ιταλίας. Με χαρακτηριστική γεύση, σερβίρεται σε πολύ λεπτές φέτες, συνή­θως σκέτο, ως ορεκτικό.

ΠΑΝΤΧΕΤΑ: Πρόκειται νια το ιταλι­κό μπέικον, που προέρχεται από την κοιλιά του χοιρινού, επεξεργασμένη με μπαχαρικά, αλάτι και πιπέρι. Κα­θώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λί­πος, σπάνια μαγειρεύεται μόνη της. Συνήθως τεμαχίζεται και προστίθεται σε σούπες και μαγειρευτά κατσαρόλας, δί­νοντας υπέροχη, πλούσια γεύση.

ΑΥΓΑ: Χρησιμοποιούνται σχεδόν σε ό­λες τις συνταγές της ιταλικής κουζίνας. Με αυτά παρασκευάζεται και η φριτάτα, η παραδοσιακή ομελέτα με λαχανι­κά, τυριά, ψιλοκομμένο κρέας ή ψάρι, που σερβίρεται κομμένη σε τρίγωνα.

ΑΛΕΥΡΙ ΑΠΟ ΣΙΜΙΓΔΑΛΙ: Χρησιμοποι­είται από τους Ιταλούς για την παρα­σκευή των ζυμαρικών.

 ΜΑΥΡΟ ΠΙΠΕΡΙ: Προστίθεται κυρίως φρεσκοκομμένο, νια να δώσει πικάντι­κη γεύση στις πολικές συνταγές.

ΘΥΜΑΡΙ: Ιδιαίτερα διαδεδομένο στην ι­ταλική κουζίνα, δίνει γεύση σε σούπες, ψητά κατσαρόλας και στις παραδοσια­κές συνταγές φασολιών.

ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ: Η Ιταλία έχει πάνω από 60 διαφορετικές ποικιλίες μανιταριών, με πιο δημοφιλή τα η

πορτσίνι. Προστί­θενται σε σούπες, σάλτσες ή ακόμα και στις ιταλικές πίτσες. Προτού τα χρησι­μοποιήσουν, οι Ιταλοί τα μουσκεύουν για τουλάχιστον 30' σε καυτό νερό
________________________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina