Kάστανο:
Καρπός γλυκός και αγαπημένος
Τα κάστανα προέρχονται από την ήπειρο της Ωκεανίας και είναι ένας καρπός υψηλής θρεπτικής αξίας τον οποίο γευόμαστε αποκλειστικά και μόνο κατά τους χειμερινούς μήνες.
Σε αντίθεση με άλλους ξηρούς καρπούς τα κάστανα περιέχουν πολύ μικρές ποσότητες λιπαρών και ελαίων και έχουν υψηλή ποσότητα σύνθετων υδατανθράκων που τους προσδίδει και χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη.
Πιο συγκεκριμένα, η κατανάλωση τους ανεβάζει σταδιακά τα επίπεδα της γλυκόζης, γι’αυτό και είναι μια τροφή που προτείνεται σε όσους πάσχουν από διαβήτη.
Επιπροσθέτως είναι μια τροφή που έχει γίνει αποδεκτή από τον Σύλλογο Καρδιάς (Ηeart Foundation).
Η περιεκτικότητα του κάστανου σε πρωτεϊνη είναι χαμηλή, ωστόσο είναι καλής βιολογικής αξίας, όμοιας με αυτής των αυγών.
Όμως σε αντίθεση με τα αυγά τα κάστανα δεν περιέχουν χοληστερίνη, ένω έχουν κάποια ποσότητα καλίου και βιταμίνης C χωρίς να περιέχουν αυξημένα ποσοστά νατρίου.
Στον παρακάτω πίνακα συγκρίνεται η θρεπτική αξία του κάστανου με το μήλο.
Θρεπτική αξία ανά 100γρ προϊόντος
Όπως φαίνεται κα ι στον πίνακα, το κάστανο έχει πολύ περισσότερες φυτικές ίνες από το μήλο, αλλά και τριπλάσιες θερμίδες στα 100γρ.
-------------------------------------------------------------------
Καβουρμάς
«Kavurma» ονομάζεται στα τουρκικά, το ρόδισμα, το τσιγάρισμα. Οι νοικοκυρές λοιπόν «καβού-ρντιζαν» (και αυτή η λέξη με ρίζες από το Kavurma) το κρέας στο λίπος του (συνήθως μοσχαράκι) και προσέθεταν λίγο και από το βούτυρο που έφτιαχναν οι ίδιες τσιγαρίζοντας την ουρά αρνιών και προβάτων που περιέχει καθαρό λίπος.
Η παρασκευή του καβουρμά δείχνει όλη τη λαϊκή σοφία των καθημερινών νοικοκυρών για τη μακροχρόνιο συντήρηση του κρέατος. θαυμάζουμε ίο γαλλικό κονφί με μπουτάκια πάπιας δεν και δεν τα συνδέουμε με το καβουρμά της Θράκης αν και στην ουσία πρόκειται για ένα κονφί με ψαχνό κρέας Τα παλιά τα χρόνια έκοβαν ένα κομμάτι καβουρμά και μαζί με ζυμωτό ψωμί τρώγανε στο χωράφι, στη βοσκή, στις αγροτικές δουλειές. Ακόμα και σήμερα ο καλύτερος τρόπος να απολαύσετε τον καβουρμά είναι ως έχει. Δοκιμάστε όμως να τον κόψετε σε μακρόστενα κομματάκια, να του στάξετε λίγες σταγόνες λεμόνι και άλλες τόσες ελαιόλαδο.
Οι ισχυρές οξύτητες των δύο αυτών προϊόντων θα ισορροπήσουν απόλυτα μαζί με τη λιπαρότητα του καβουρδισμένου κρέατος. Εάν όμως θέλετε να απολαύσετε ένα εξαιρετικό μεζέ για το τσίπουρο σας„ φτιάξτε μια ομελέτα με καβουρμά.
---------------------------------------------------------------------
Κονιάκ
Το κονιάκ πίνεται σε ποτήρια με κοντή κολόνα και κάλυκα μεγάλης διαμέτρου, που κλείνει προς τα πάνω. Το σχήμα αυτό ευνοεί το «άνοιγμα» του αρωματικού μπουκέτου του, αλλά διευκολύνει και το ζέσταμα του αποστάγματος με το κατάλληλο κράτημα του ποτηριού.
Tο κονιάκ (Cognac) είναι γαλλική «υπόθεση». Eτσι, μπορεί να ονομάζεται αποκλειστικά το προϊόν απόσταξης λευκού κρασιού που παράγεται σε οριοθετημένη περιοχή της Γαλλίας (στο κέντρο της δυτικής πλευράς της) γύρω από την πόλη Κονιάκ, από σταφύλι των αμπελώνων της, οι οποίοι ξεκινούν από τον Ατλαντικό Ωκεανό και εκτείνονται προς το κέντρο της χώρας, εκατέρωθεν του ποταμού Charente. Το κονιάκ ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μπράντι του κόσμου (τα υπόλοιπα, δηλαδή, προϊόντα απόσταξης κρασιού) λόγω των ειδικών συνθηκών των σταδίων παραγωγής του και της συγκεκριμένης περιοχής όπου παράγεται (έδαφος, κλίμα, ανθρώπινες παραδόσεις κ.λπ.).
Αρχικά, όλα γίνονται όπως και στην παραγωγή κρασιού. Το κλίμα της περιοχής, που επηρεάζεται από τη γειτνίαση με τη θάλασσα και το ποτάμι, παρέχει μοναδικές συνθήκες στον αμπελώνα της, που είναι φυτεμένος σε λοφοπλαγιές με ασβεστολιθικό έδαφος. Πολύ γενικά, η ποσότητα κιμωλίας σε αυτό επηρεάζει την ποιότητα σταφυλιού - κρασιού - κονιάκ (όσο μεγαλύτερη τόσο καλύτερα). Οι ποικιλίες αμπέλου που χρησιμοποιούνται σήμερα καθιερώθηκαν τον 20ό αιώνα. Οι κυριότερες είναι οι Ugni blanc (Trebbiano) Folle blanche και Colombard. Το κρασί που προκύπτει είναι αρκετά όξινο, μάλλον ουδέτερο αρωματικά και έχει χαμηλό αλκοολικό βαθμό.
Στη συνέχεια, πραγματοποιείται διπλή απόσταξη σε ασυνεχείς χάλκινους αποστακτήρες συγκεκριμένου σχήματος, με την κατάλληλη διαχείριση, που βασίζεται στην πατίνα αιώνων γνώσης.
Ακολουθεί παλαίωση σε δρύινα γαλλικά βαρέλια 350-400 λίτρων, συνήθως καινούρια για τους πρώτους μήνες και έπειτα παλαιότερα, όπου το απόσταγμα μένει έως και δεκαετίες. Η δε ανάμειξη είναι μια εμπειροτεχνική διαδικασία υψηλότατων αξιώσεων, που απαιτεί από τους ειδικούς ταλέντο, πείρα και εμπειρία, με σκοπό τη σταθερότητα των προϊόντων κάθε φίρμας.
Περιοχές και γεύση
Οι κυριότερες υποπεριοχές παραγωγής κονιάκ είναι οι Grand Champagne, Petit Champagne (που δεν έχουν καμία σχέση με τη σαμπάνια και τη συνώνυμη περιοχή παραγωγής γαλλικών κρασιών), Borderies, Fins Bois, Bons Bois και Bois Ordinaires. Θεωρητικά, οι πρώτες δύο δίνουν τα καλύτερα αποστάγματα, με φινέτσα, λεπτά αρώματα και δυνατότητα μακράς παλαίωσης, η τρίτη δίνει μάλλον πιο ογκώδη κονιάκ, με κάπως βαρύτερα αρώματα και η τέταρτη αποστάγματα που παλαιώνουν πιο γρήγορα και έχουν πιο φρουτώδη χαρακτήρα. Ωστόσο, τεράστιο ρόλο παίζουν οι διάφορες ζώνες μέσα σε καθεμία από αυτές τις υποπεριοχές όπως και η απόσταξη, η παλαίωση και η ανάμειξη. Η παλαίωση στο βαρέλι καθιστά το απόσταγμα ηπιότερο και πιο πολύπλοκο, αλλά έχει το τίμημα της εξάτμισης μεγάλης ποσότητας κονιάκ, γνωστής ως «μερίδιο των αγγέλων».
Eνδείξεις στην ετικέτα
V.S. (Very Special): Το νεότερο από- σταγμα του χαρμανιού έχει υποστεί παλαίωση για τουλάχιστον δυόμισι χρόνια σε βαρέλι.
V.S.O.P. (Very Special ή Superior Old Pale): Το νεότερο απόσταγμα του χαρμανιού έχει υποστεί παλαίωση για τουλάχιστον τεσσεράμισι χρόνια σε βαρέλι.
NAPOLEON, X.O. (Extra Old), Extra, Hors d’Age, Tres Vieux, Reserve, κ.ά.: Το νεότερο απόσταγμα έχει υποστεί παλαίωση για τουλάχιστον εξίμισι χρόνια σε βαρέλι.
Ανεξαρτήτως ένδειξης, ο μέσος όρος ηλικίας των αποσταγμάτων είναι συνήθως κατά μερικά ή πολύ περισσότερα χρόνια μεγαλύτερος, φτάνοντας τις αρκετές δεκαετίες. (Αναφερόμαστε σε χρόνια εντός βαρελιού, αφού -αντίθετα με το κρασί- τα κονιάκ και τα άλλα «σκληρά» οινοπνευματώδη, αφού εμφιαλωθούν, δεν εξελίσσονται.)
------------------------------------------------------------------------------------
Ζωμό λαχανικών από ότι μας περισσεύει
Ένας βασικός ζωμός από τα λαχανικά που μας έχουν περισσέψει πρίν μας χαλάσουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν γεύση σε πολλές συνταγές.
Αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και την δική σας επιλογή από φρέσκα λαχανικά εποχής, για να φτιάξετε ζωμό αλλά απλά να χρησιμοποιήστε αυτούς που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και να αποφεύγετε αυτά που έχουν πολύ έντονη γεύση.
Αποθηκεύστε ζωμό ρίχνοντας σε πλαστικές παγώθηκες και να κάνετε παγάκια μόλις παγώσουν αφαιρέστε τους κύβους και τοποθετήστε τα σε πλαστικές σακούλες και να αποθηκεύουν στην κατάψυξη.
Αυτοί οι κύβοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσθέσετε γεύση σε κάθε συνταγή που θα χρειαστείτε μια άλλη γεύση.
Ένας βασικός ζωμός που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για πολλές σούπες σας δίνουμε παρακάτω.
Υλικά
2 λίτρα νερό
2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο
3 κρεμμύδια, στα τέσσερα
3 μέτριες πατάτες, ξεφλουδισμένες και κομμένες κυδωνάτες
3 μεγάλα καρότα, ψιλοκομμένα
3 κλωνάρια σέλινο, ψιλοκομμένα
1 ματσάκι σπανάκι
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό, ψιλοκομμένο
4 ντομάτες, στα τέσσερα
Αλάτι & πιπέρι
Εκτέλεση
Προσθέστε όλα τα υλικά σε μια μεγάλη κατσαρόλα και αφήνουμε να πάρουν βράση.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει για 2-3 ώρες.
Χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο κουτάλι για να αφαιρέσετε τυχόν αφρό που ανεβαίνει στην επιφάνεια.
Σουρώνουμε τον ζωμό και περνώντας τα υλικά τα περνάμε από τι μπλέντερ.
Αναμιγνύουμε πάλι τον ζωμό με τα υλικά από το μπλέντερ και βράζουμε για άλλα 10 λεπτά.
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο και σουρώνουμε πάλι. Αποθηκεύουμε.
_____________________________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina
