Ποιοι είναι οι κανόνες για να απολαύσουμε το Ποτό μας και τον τρόπο

 

Ας διαλέξουμε την ώρα και τον τρόπο 

Αν προτιμάτε το λευκό κρασί, διαλέξτε ένα κολονάτο ποτήρι με μικρό άνοιγμα. Αν όμως σας αρέσουν οι πικάντικες γεύσεις, συνοδέψτε τις με κόκκινο κρασί και διαλέξτε αυτή τη φορά ένα ποτήρι με μεγάλο άνοιγμα. Υπάρχουν όμως και το ουίσκι, η βότκα, το τζιν, τα λικέρ.

Έχουν κι αυτά τις ώρες τους.. η απόλαυση τον κρασιού διέπεται από μια ολόκληρη τελετουργία, που ξεκινάει από τον τρόπο φύλαξης και συντήρησης τον μέχρι τη στιγμή που, σερβιρισμένο, θα φτάσει στο στόμα μας. «Τα μπουκάλια τον κρασιού», συμβουλεύει ο χημικός και ειδικός οινολόγος πρέπει να διατηρούνται σε κάποιο μέρος σκιερό, δροσερό και, κατά προτίμηση, λίγο υγρό. Το ιδανικό είναι κάποιο υπόγειο ή μια κάβα στο σπίτι. θα πρέπει να προσέξουμε, όμως, να μην υπάρχουν σωλήνες του καλοριφέρ. Τα μπουκάλια πρέπει να είναι πάντα πλαγιασμένα για να

βρέχεται ο φελλός και να διατηρεί την υγρασία του. Όταν δεν βρέχεται ο φελλός, ξεραίνεται, και από τους πόρους του περνάει αέρας που θα μας χαλάσει το κρασί. Πρέπει να ξέρουμε ότι ο αέρας είναι εχθρός τον κρασιού. Όσο χρειάζεται για να γίνει η ζύμωση τόσο η απουσία τον είναι απαραίτητη

για να διατηρηθεί το κρασί όσο θέλουμε, μέχρι να το καταναλώσουμε. Ένας ακόμα μεγάλος εχθρός του κρασιού είναι η έκθεση του στο ηλιακό φως. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα κόκκινα κρασιά, που μπορεί να χάσουν το χρώμα τους.

Επόμενο βήμα για την απόλαυση τον κρασιού είναι το μεγάλο κεφάλαιο τον σερβιρίσματος του. Κεφάλαιο που περιλαμβάνει τόσο τη θερμοκρασία όσο και τους τύπους ποτηριών και τα φαγητά που συνοδεύει. Κανένα κρασί δεν πίνεται παγωμένο, γιατί δεν απελευθερώνει το άρωμα, το

μπουκέ και τις γεύσεις του. Έτσι χάνουμε ένα μεγάλο ποσοστό από τη γεύση του κρασιού.

Το λευκό κρασί πίνεται δροσερό. Όταν λέμε δροσερό, εννοούμε σε θερμοκρασία πάνω από 13 βαθμούς. Το ίδιο συμβαίνει με το ροζέ.

Το κόκκινο κρασί, επειδή είναι πλούσιο σε οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, πρέπει να πίνεται σε θερμοκρασία δωματίου. Για το κόκκινο κρασί η διαδικασία του σερβιρίσματος δε σταματά εδώ. Ένα μπουκάλι με κόκκινο κρασί δεν πρέπει να το ανοίγουμε τη στιγμή που θα το πιούμε. Πρέπει να ανοιχτεί τουλάχιστον μία ώρα πριν και να αφεθεί ανοιχτό στο δωμάτιο, ώστε να πάρει τη θερμοκρασία τον περιβάλλοντος και να αρχίσει να απελευθερώνει τα συστατικά του. Χρειάζεται πλέον την παρουσία του αέρα. Ένα μπουκάλι κρασί από τη στιγμή που θα ανοιχτεί, πρέπει να καταναλωθεί. Δεν χαλάει, μπορούμε να το πιούμε και την επόμενη, την τρίτη ή τη δέκατη μέρα, όμως παύει να είναι το κρασί που ήπιαμε την πρώτη μέρα. Η επαφή του με τον αέρα το αλλοιώνει. Κάθε τύπος κρασιού απαιτεί διαφορετικό ποτήρι. Το άσπρο σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια, που έχουν το σχήμα τουλίπας. Το ίδιο ισχύει και για το ροζέ. Αυτό συμβαίνει, γιατί το άρωμα του άσπρου κρασιού είναι πολύ λεπτό, λίγο θα έλεγα, και προσπαθούμε με το στενό άνοιγμα του ποτηριού να το συγκρατήσουμε. Αντίθετα, το κόκκινο κρασί χρειάζεται ποτήρια με μεγάλο άνοιγμα. Έτσι, απελευθερώνεται το πλεονάζον άρωμα του και, πίνοντας το, απολαμβάνουμε την κανονική ποσότητα. Παράλληλα, η περιεκτικότητα των ποτηριών που σερβίρουμε το κόκκινο κρασί είναι μικρότερη. Ιδανικά ποτήρια για το κρασί είναι αυτά που έχουν πόδι. Το μεν ποτήρι με το άσπρο κρασί το κρατάμε από το πόδι και έτσι δεν το ζεσταίνουμε με το χέρι μας, ενώ στο κόκκινο μπορούμε, αν θέλουμε, να απελευθερώσουμε περισσότερο το μπουκέ και το άρωμα, να το ζεστάνουμε με το χέρι μας. Το άσπρο κρασί, επειδή είναι «λεπτό» δεν «αντέχει» σε συνδυασμούς φαγητών με έντονη γεύση. Συνοδεύει αρμονικά το ψάρι, το κοτόπουλο, τα λευκά μαλακά τυριά, τις σαλάτες και γενικά την ελαφριά κουζίνα. Είναι επίσης ιδανικό και σαν απεριτίφ.

Το κόκκινο προτείνεται για το κύριο πιάτο ενός φαγητού. Συνοδεύει το κρέας, το κυνήγι, τα αλλαντικά, τα τυριά. Δεν υπάρχει πρόβλημα προσαρμογής του με το άσπρο κρασί, το διαδέχεται φυσιολογικά.
-----------------------------------------------------------------------
Η τέχνη του κοκτέιλ

 

Άραγε είναι αρκετή η Λικνιστική κίνηση του σέικερ ανάμεσα στα χέρια μας ή απαιτείται κάτι παραπάνω για να φτιάξουμε ένα καλό κοκτέιλ και πρώτα - πρώτα χρειάζεται μεράκι και ταλέντο για να γίνουν αρμονικές προσμείξεις, όπως άλλωστε μας διαβεβαιώνει και ο Μπορίς Βιάν με το «πιανοκοκτέιλ» του. Κατά τ' άλλα... όλη η τέχνη των κοκτέιλ βρίσκεται στο συνδυασμό, στο «πάντρεμα» δύο ή περισσοτέρων καλών ποτών για να μας δώσουν... ένα καλύτερο. Γι' αυτό το σκοπό υπάρχουν ειδικά σκεύη, ένα σκεπτικό και αυστηροί κανόνες που οφείλει κανείς να τους σεβαστεί... Για να αποφύγετε ατυχείς αναμείξεις πρέπει να 'χετε υπόψη σας ότι:

Δεν αναμειγνύουμε βασικά ποτά
όπως: ουίσκι, τζιν, βότκα με κονιάκ και αρμανιάκ.

Δεν αναμειγνύουμε αλκοολούχα
ίδιας φύσης, όπως: ουίσκι με τζιν, ουίσκι με βότκα κ.λπ. Κάθε κοκτέιλ αποτελείται από ένα ή περισσότερα βασικά στοιχεία, που συνθέτουν και το κύριο σώμα του μείγματος, και ένα ή περισσότερα βοηθητικά που αλλάζουν τη γεύση και το χρώμα. Ένα κοκτέιλ μπορεί να ετοιμαστεί με τέσσερις τρόπους. Κατευθείαν στο ποτήρι του κοκτέιλ, μέσα σε ειδικό ποτήρι ανακατέματος, σε σέικερ ή σε μίξερ. Ο πιο γρήγορος και απλός τρόπος είναι ο πρώτος.

Για ν' αποκτήσετε ένα ομοιογενές μείγμα, θα χρησιμοποιήσετε ένα κουτάλι ή αναδευτήρα.

Με το δεύτερο τρόπο, ρίχνετε στο ποτήρι ανακατέματος μερικά παγάκια. Στη συνέχεια τα υλικά και ανακατεύετε με το κουτάλι, Σκοπός του ποτηριού είναι να δροσιστούν τα υλικά ενώ
αναμειγνύονται. Γι' αυτό, το ανακάτεμα πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα, ώστε να μη λιώσουν τα
παγάκια και αραιώσει το μείγμα, Στο σέικερ, βάζετε παγάκια και τα απαραίτητα υλικά και χτυπάτε για 10 δευτερόλεπτα περίπου, μέχρι να αναμειχθούν ομοιόμορφα. Προσέξτε τη σαμπάνια. Όπως όλα τα ανθρακούχα ποτά δεν μπαίνει ποτέ σε σέικερ ούτε σε μίξερ. Για να μην καταστραφούν οι φυσαλίδες, σερβίρουμε κατευθείαν στο ποτήρι.
----------------------------------------------------------------------

Λευκό κρασί

Πίνεται πάντα δροσερό.

Είναι συνήθως πιο ελαφρά από τα κόκκινα κρασιά γι' αυτό και πίνονται πιο ευχάριστα το καλοκαίρι. Σε ένα τραπέζι συνοδεύουν το ψάρι, τα θαλασσινά και γενικά το «πρώτο πιάτο». Σερβίρονται δροσερά, σε θερμοκρασία 10° περίπου και στο μικρότερο από τα δύο ποτήρια του κρασιού. Για να μη ζεσταθεί το άσπρο κρασί δεν πρέπει να πιάνουμε το ποτήρι, καθώς πίνουμε, από το κυρίως μέρος του, αλλά από το πόδι. Και κάτι που πρέπει να ξέρετε γενικά για τα κρασιά: όταν τα ανοίγετε, δεν πρέπει να τρυπάτε με το ανοιχτήρι απ' άκρη σ' άκρη το φελλό, για να μην πέσουν κομματάκια μέσα στο μπουκάλι.

 

Κόκκινα κρασιά

σε θερμοκρασία δωματίου

Τα κόκκινα κρασιά συνοδεύουν, όταν προσφέρονται σε ένα τραπέζι, το κρέας, τα αλλαντικά και γενικά τα πιο βαριά και πικάντικα φαγητά. Υπάρχουν σε πολύ μεγάλη ποικιλία και σερβίρονται σε θερμοκρασία δωματίου στο μεγαλύτερο από τα δύο ποτήρια του κρασιού. Όσο πιο παλιό μάλιστα είναι το κρασί τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η θερμοκρασία σερβιρίσματος. Το κόκκινο κρασί είναι πολύ ευαίσθητο στο κούνημα, γιατί μπορεί να θολώσει και να δημιουργήσει κατακάθια. Γενικά, τα κρασιά πρέπει να φυλάγονται σε οριζόντια θέση για να είναι ο φελλός πάντα υγρός και να μην μπαίνει αέρας στο μπουκάλι.

 

Βότκα

Σφηνάκι και Κοκτέιλ

Επειδή η βότκα πίνεται πολύ παγωμένη, θα πρέπει να τη διατηρείτε μονίμως στην κατάψυξη του ψυγείου σας. Μη φοβάστε, το ποτό δεν παγώνει, άρα δεν διαστέλλεται κι έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος να σπάσει το μπουκάλι.

Όταν η βότκα πίνεται με αναψυκτικό ή κάποιο χυμό, σερβίρεται σε όχι πολύ ψηλό, φαρδύ ποτήρι με χοντρό πάτο. Πολλοί όμως την πίνουν «μια κι έξω», οπότε τη σερβίρουμε σε πολύ μικρά ποτήρια «σφηνάκια», που θα πρέπει και αυτά να έχουμε βάλει προηγουμένως στην κατάψυξη. Και ο πιο «Ιν» τρόπος για να απολαύσετε τη βότκα σας, λέγεται σλάμερ. Βάλτε σε ένα «σφηνάκι» ένα μέρος βότκα και ένα μέρος γκαζόζα. Σκεπάστε το με την παλάμη σας, χτυπήστε το δυνατά πάνω στο τραπέζι και πιείτε το μονορούφι.

 

Τζίν

Ποτέ σκέτο

Αν και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ποτά, το τζιν δεν πίνεται ποτέ σκέτο, αλλά πάντα χρησιμεύει σαν βάση σε διάφορα κοκτέιλ, το πιο γνωστό από τα οποία είναι το τζιν φις. Λόγω της μεγάλης του περιεκτικότητας σε οινόπνευμα, το τζιν είναι από τα ποτά που μπορούν να νοθευτούν εύκολα. Για να αποφύγετε λοιπόν τις «μπόμπες», αναζητήστε την ετικέτα και το πώμα ασφαλείας.

 

Λικέρ

Άλλη...γεύση

Ένα πλήρως εξοπλισμένο ερασιτεχνικό μπαρ πρέπει οπωσδήποτε να έχει τέσσερα - πέντε λικέρ από τα... δεκάδες που υπάρχουν. Χρησιμοποιούνται σε πάρα πολλά κοκτέιλ, αλλά πίνονται και σκέτα, σε ειδικό ποτήρι, δροσερά ή ακόμη και παγωμένα. Όταν συνοδεύουν ένα γεύμα, σερβίρονται πάντα μετά το φαγητό για δύο λόγους: επειδή είναι χωνευτικά και επειδή τα περισσότερα έχουν πολύ γλυκιά γεύση. Και μην ξεχνάτε ότι λίγο λικέρ στη φρουτοσαλάτα ή σαν σιρόπι στο παγωτό, τους δίνει πραγματικά «άλλη», υπέροχη γεύση.

 

Σαμπάνια

Παιχνίδια χωρίς κανόνες...

Πίνεται παντού και πάντα. Σε μεσημεριανό μπουφέ, μετά το δείπνο, σε ένα γεύμα με θαλασσινά, σε ένα τρυφερό τετ - α - τετ και γενικά σε όλες τις στιγμές που θέλουμε να γιορτάσουμε ή... που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Σερβίρεται στα παραδοσιακά ποτήρια της σαμπάνιας ή σε στενόμακρα με πόδι και παγωμένη σε θερμοκρασία 7°. Όσο την πίνετε, διατηρήστε την παγωμένη σε σαμπανιέρα και, βέβαια, μην κουνήσετε το μπουκάλι πριν να το ανοίξετε.
_________________________________________________________________________
Ταξιδεύοντας με το Voltagr και συνταγές από το VoltaKoyzina